Bas Wiegmink schildert met veel contrasten in een uitbundig, romantisch kleurenpalet, soms zelfs fluorescerend. Hij heeft een filmische en vrije manier van schilderen. In zijn eerdere werk groeien bomen en planten wild tussen gebouwen door. Uitbundige flora heeft daar alle ruimte ingenomen met soms nog resten van menselijk leven. 
In de nieuwe schilderijen van Wiegmink blijft de flora met krachtige overtuigende toetsen en in heftige kleuren aanwezig, maar ondergaat de natuur een schijnbare ordening. Ze zweeft nu, als het ware gevangen in een alomvattend grid, in allerlei wisselende structuren van oneindigheid. 
De schijnbaar onverstoorbare overlevingskracht van de natuur, incluis die van de mens, inspireert Bas Wiegmink. In het schilderen vloeit zijn bewondering voor architectuur samen met die voor de natuurkracht.