We zien een levendige scène in een café of danszaal. Het zou de Parijse Moulin Rouge kunnen zijn, het in 1889 geopende populaire cabarettheater in de Parijse wijk Montmartre. Een plek waar mensen uit verschillende sociale lagen met elkaar konden omgaan: de rijken, arbeiders, lokale bewoners, kunstenaars, middenstanders, zakenlieden, elegante vrouwen en buitenlanders die door Parijs trokken.

Op de voorstelling wordt de heer met snor en gepommadeerd haar ingepalmd door twee dames. Ze leunen naar hem toe, wat ze zeggen is helaas moeilijk te ontcijferen (op het onderliggende vel papier): "Avouez monsieur que c'est une ruse … d'avoir ... jolies femmes de chambre!"  [Geef toe meneer, dat het een truc is om ... mooie kamermeisjes!] De houding en de blikken van de personages suggereren in ieder geval een speelse, misschien zelfs ondeugende sfeer.

Op de achtergrond zijn meer mensen te zien, in een omgeving die lijkt op een tuin zoals ook de Moulin Rouge toen had.

In de manier waarop het bruisende nachtleven van Parijs wordt afgebeeld heeft de tekening van Richard Ranft (1862-1931) veel gemeen met de werken van Henri de Toulouse-Lautrec. Beide kunstenaars gebruiken duidelijke contourlijnen en minimalistische kleuren en legden de uitgaansgelegenheden van de Belle Époque vast, inclusief de dansers, artiesten, en hun publiek.