Alles is mogelijk in de schilderijen van Bas Wiegmink (NL 1977). De natuur krijgt de kracht om te evolueren. De lucht reflecteert in fantastische kleuren, de aarde straalt. Sporen van de mensheid getuigen van een zekere ‘beschaving’. De boodschap zou kunnen zijn: ‘wees niet bang voor de toekomst, want we overleven het wel’. Wiegmink schildert met veel contrasten in een uitbundig romantisch kleurenpalet, soms zelfs fluorescerend. Zijn filmische en dromerige manier van schilderen maakt het kijken interessant. Bomen en planten groeien wild tussen gebouwen door. De uitbundige flora heeft alle ruimte ingenomen, soms zie je ook resten van menselijk leven. Wat gebeurt hier?

Op de achtergrond zien we vaak moderne gebouwen in dunne contouren geschilderd, alsof ze verlaten zijn of wegkwijnen. Aan de voorkant tiert welig de flora met krachtige overtuigende toetsen in heldere kleuren. Dit contrast verraadt de dubbelzinnigheid van de werkelijkheid: een waarschuwing of juist een optimistisch Arcadië. 
Desondanks overleeft de natuur schijnbaar onverstoorbaar. Die overlevingskracht, incluis die van de mens, inspireert Bas Wiegmink. Er is geen zweem van zwaarmoedigheid in het werk te ontdekken, alles lijkt zo vanzelfsprekend. Hier vloeit zijn bewondering voor architectuur samen met die voor de natuurkracht.