Het beroemde terracotta leger van Xian ligt ten grondslag aan een eeuwenlange traditie van het gebruik van terracotta grafbeelden (mingqi) in China. Na de val van de Qin dynastie (221 v.Chr. – 206 v.Chr.), die werd gekenmerkt door onderdrukking en uitbuiting van het volk, breken rustiger tijden aan onder leiding van de Han Chinezen. De terracotta beelden van de Han dynastie (206 v. Chr. – 220 n. Chr.) bouwen voort op die van de Qin, met als grote verschil dat zij vele malen kleiner zijn en vervaardigd werden in eenvoudige mallen die voor meerdere beelden dienden. Hierdoor hebben deze figuren vaak een ‘primitieve’ uitstraling en zijn de proporties niet altijd in verhouding.
In de zevende eeuw begint de tweede grote bloeiperiode van China, de Tang dynastie (618-907). In deze periode speelt de Zijderoute een belangrijke rol. Niet alleen vanuit economisch oogpunt, maar ook vanwege het contact met de grote diversiteit aan culturen rondom China. Kenmerkend voor de terracotta beelden uit die tijd zijn de vaak niet-Chinese voorstellingen. Denk bijvoorbeeld aan Arabische volbloed paarden, kamelen en hun berijders uit Bactrië of de wachters (lokapala) met hun Perzische gelaatstrekken. Technisch gezien zijn de terracotta figuren uit de Tang uitgegroeid tot ware kunststukken in juiste proporties en fraaie  kleurstellingen.