Op de afbeelding staat een kraankan. Maar in feite is dit de financiële reserve van een 18de eeuwse Hollander. Spaarrekeningen zoals we die nu kennen bestonden nog niet. Zilveren muntstukken die hij over had bracht hij naar een zilversmid om er een koffiekan van te laten maken. De zilversmid smolt de muntstukken om, maakte het gewenste voorwerp en sloeg zijn meesterteken (1) erop. Nu kon iedereen zien wie het gemaakt had. Om te voorkomen dat de zilversmid tijdens het omsmelten ging sjoemelen door bijvoorbeeld een beetje meer koper door het zilver te mengen, zodat hij met minder zilver toch het bestelde voorwerp kon maken, werd het gehalte gecontroleerd. Dit gebeurde bij de zilverkamer van het zilversmidsgilde in zijn woonplaats. Een krul zilver werd van de onderkant gestoken, ook wel proefsteek genoemd. Door deze te verhitten kon men aan de verkleuring zien of het gehalte correct was. Als dat het geval was werd het stadskeur (2) op het stuk geslagen zodat te zien was waar het gehalte was gecontroleerd. Ieder jaar werd een andere zilversmid aangesteld als keurmeester. Om te voorkomen dat er nu twee meestertekens op het stuk zouden komen sloeg de keurmeester een letter van het alfabet (3). Zo kon nagegaan worden wie het gehalte had getoetst en wanneer. Deze keurmeestertekens worden nu - eigenlijk ten onrechte- jaarletters genoemd. Vervolgens werd vanaf 1663 in de provincie Holland de Hollandse leeuw (4) erbij geslagen om aan te geven dat het gehalte gelijk was aan dat in de rest van de Hollandse provincie. Het kon gebeuren dat het geld weer nodig was. Het zilveren voorwerp werd dan weer gesmolten zodat er weer munten uit geslagen konden worden. Het gehalte van het zilver in het voorwerp was immers gelijk aan dat van de munt. De zilverkeuren zijn dus een garantie voor het gehalte van het stuk en geven aan bij wie je verhaal kon halen als bleek dat het gehalte te laag was. Aan de hand van de zilverkeuren kunnen we nu bepalen door wie, waar en wanneer het stuk gemaakt is. Zo kunnen we nu zien dat deze kraankan is gemaakt in Leiden in 1754 door Abraham Fortman.