Koeien, met of zonder melkers, behoren tot de meest bekende en geliefde voorwerpen in Delfts aardewerk. Altijd vervaardigd als een elkaar aankijkend stel versieren ze sinds de 18e eeuw schouwen, meubels en vensterbanken. Opmerkelijk is dat de koeien bijna altijd beschilderd zijn met uitbundige bloemguirlandes rond hun rug en nek. Voorbeeld hiervoor waren de vetgemeste prijskoeien en prijsossen die sinds de 17e eeuw elk jaar op de naamdag van Sint Lucas, de beschermheilige van de slagers gilde (wiens attribuut de gevleugelde os is), tijdens feestelijke parades in Nederlandse dorpen en steden te bewonderen waren. Het bekroonde beest werd gedecoreerd met bloemenkransen en slingers, vaak werden zijn horens verguld en soms zelfs versierd met sinaasappels. Het vlees van dit bijzondere dier werd gegeten tijdens het aansluitende diner van de gilde en een deel werd gedoneerd aan de kerk en de armen. De uitspraak: “De gilde-os wordt omgeleid” werd daarom ook synoniem gebruikt om te zeggen: “Het is feest!”