Romantiek is een stroming die aan het einde van de 18e eeuw ontstaat als reactie op de snel optrekkende industriële ontwikkelingen en groeiende verstedelijking. Kunstenaars hebben behoefte aan meer gevoel in hun werk, niet alleen in de schilderkunst maar ook in muziek en literatuur. Ze zetten zich af tegen de strakke regels en de koele afstandelijkheid van het dan heersende classicisme. Gevoel en verbeelding zijn de belangrijkste elementen uit de Romantiek. De Natuur is de grootste bron van inspiratie. Het gaat hierbij niet om het weergeven van de werkelijkheid hoewel de stijl realistisch is, maar om het creëren van een zeer persoonlijk emotioneel beeld. In Nederland is de Romantische stroming minder uitbundig dan in bijvoorbeeld  Duitsland. Oosterbeek, gelegen tussen de Rijn, de uitgestrekte Veluwe en de bossen net over de grens, wordt een belangrijk kunstenaarsdorp en een bron van inspiratie. Daarnaast grijpen een aantal kunstenaars terug naar klassieke Nederlandse thema’s uit de 17e eeuw als schaatstaferelen en stads- en zeegezichten. Niet om te kopiëren uit de geschiedenis maar om een nieuw gevoel op te roepen met bekende onderwerpen. Rond 1870 loopt de Romantiek ten einde. Belangrijke Nederlandse Romantische schilders zijn o.a. Cornelis Springer, Abraham Hulk, Barend Cornelis Koekkoek, Hermanus Koekkoek, Jan Jacob Spohler, Wouterus Verschuur.