Een van de waardevolste geheimen van de Franse metaalbewerkers uit de 18e/begin 19de eeuw was het vergulden op messing en brons, ormolu genoemd. Ormolu (vanuit het Frans: dorure d'or molu : vergulding met goudpoeder) is een techniek voor het  opbrengen van goud op een bronzen ondergrond. In Frankrijk wordt deze techniek ook bronze doré genoemd en in het Engels is het tevens bekend als fire-gilt bronze (vuurverguld brons).

Fijn goudpoeder werd met kwik gemengd en vervolgens op het te vergulden voorwerp geblazen of met een kwastje aangebracht. Daarna werd het object met vuur sterk verhit, waardoor het kwik verdampte en het goud neersloeg op het brons. Deze techniek was vanwege de kwikdampen die vrijkwamen erg gevaarlijk, omdat door blootstelling aan deze kwikdampen de gezondheid van de ambachtslieden ernstig werd aangetast.  De Engelse toneelschrijver John Webster schrijft in zijn beroemde stuk The White Devil “Hang him; a gilder that hath his brains perished with quicksilver is not more cold in the liver”. Rond 1830 werd deze techniek vanwege het gevaar voor de gezondheid van de ambachtslieden officieel verboden.

Ormolu werd in de 18de en begin 19de eeuw toegepast op de bronzen monturen van belangrijke meubelen, klokken en kandelaars en andere hoogwaardige decoratieve objecten.  De beroemde meubelmakers uit deze periode maakten maximaal gebruik van de meest verfijnde ormolu monturen geproduceerd door vooraanstaande bronsgieters en ciseleurs om hun kostbare meubelen te verrijken.

Tip: Heeft u een object met ormolu in bezit? Laat het alleen door een vakman schoonmaken. Ga niet zelf poetsen. De delicate verguldingslaag kan aangetast worden met een waardevermindering van het object tot gevolg.

Afbeelding: Een stel vijf-lichts kandelabers bekroond met een pauw Ormolu en gepatineerd brons | Hoogte 75 cm | Frankrijk, circa 1810