Zelfs de Neanderthalers droegen al sieraden; het fenomeen is van alle tijden. Vrouwen en mannen hebben zich altijd gedecoreerd: met aan elkaar gevlochten madeliefjes of met objecten van goud of zilver.

In de negentiende eeuw - tijdens de romantiek - trad geleidelijk de kunstenaar uit de schaduw van de ambachtsman, het ging niet langer alleen maar over de beheersing van technische vaardigheden. Schilders, ontwerpers, edelsmeden zochten naar meer persoonlijke expressiemogelijkheden met nieuwe vormen en ongebruikelijke oplossingen.

Gedurende de afgelopen eeuw kwam de opstelling van kunstenaars uit de beeldende en de toegepaste kunst steeds nader tot elkaar: de sculpturen en colliers van Alexander Calder zijn een prachtig voorbeeld. Zo kregen de kunsten er de afgelopen vijftig jaar een heel nieuw medium bij: het hedendaagse kunstsieraad. Niet langer bepaalde het gebruikte edelmetaal de waarde van het sieraad, maar de innovatieve kracht, de creatieve uitspraak en het engagement van de maker.

In 1967 introduceerden Gijs Bakker en Emmy van Leersum grote aluminium vormen als een nieuwe optie voor sieraden - Het Stedelijk Museum Amsterdam blikte er in 2014 uitgebreid op terug. De jaren daarna werd de vrijheid veroverd met materialen als elastiek, papier en plastic. Gelijktijdig werd aan kunstacademies een nieuwe generatie sieraadkunstenaars opgeleid. Hun werk wordt inmiddels enthousiast gedragen en bevindt zich in de collecties van talrijke musea; ook is het verkrijgbaar bij enkele gespecialiseerde galeries. Deze sieraden zijn bijna zonder uitzondering unieke kunstwerken, niet alleen een groot genoegen om te gebruiken, maar ook geschikt om te worden verzameld om hun beeldende kwaliteiten.

Afbeelding
David Bielander (Basel, 1968) creëerde deze armband Cardboard (2015) uit ambachtelijk vervaardigd 'golfkarton', gemaakt van dun uitgewalst zilver; de 'nietjes' zijn van wit goud.

Bekijk meer kunstsieraden op de website van Rob Koudijs.