De kenmerken van NUL-ZERO zijn licht, beweging en monochrome schilderkunst. Om met licht en schaduw te spelen maakten de kunstenaars gebruik van spijkers, reliëfs en geribbelde oppervlakten. Er is geen grens tussen schilderkunst en beeldhouwkunst meer. Ze streefden naar een nieuwe harmonie in verhouding tussen mens en natuur en vermeden in hun kunst de individuele sporen. De afgelopen jaren is deze beweging herontdekt en is er nationaal en internationaal zeer veel belangstelling. Misschien komt dit ook wel door de hectische tijd waarin wij leven en is men op zoek naar rust, harmonie en fascinatie.

De ZERO beweging is opgericht in 1958 door de Duitse kunstenaars Heinz Mack en Otto Piene. Later sloten onder ander Günther Uecker, Lucio Fontana, Yves Klein, Christian Megert, Bernard Aubertin, Goepfert, von Graevenitz, Morellet, Manzoni, Adolf Luther, Enrico Castellani, Verheijen, Giani Colombo, Walter Leblanc, Uli Pohl, Yayoi Kusama, Jean Tinguely, Hermann Bartels, Oskar Holweck, Spindel, Pol Bury, Dadamaino, Piero Dorazio, Almir Mavignier, Daniel Spoerri, Jesus Rafael Soto en Hans Salentin zich bij de beweging aan.

Parallel aan ZERO is in Nederland in 1960 de NUL-beweging ontstaan. Het was een initiatief van Henk Peeters waarbij Jan Schoonhoven, Armando en Henderikse zich aansloten. Aanvankelijk nam Herman de Vries ook deel. De NUL-groep eindigde in 1964 en de ZERO-groep in 1966.

Afbeelding links
Wattenbolletjes
Henk Peeters
80 x 75 cm
Gesigneerd en gedateerd achterzijde
1962